Betanzos mostra a súa desconformidade coa subida das peaxes na AP-9

1426
Imaxe da peaxe de Macenda
O goberno local lamentou que un ano máis os veciños de Betanzos e a comarca teñan que padecer unha nova subida das peaxes e non se teñan en conta as súas peticións á hora de liberalizar o tramo entre A Coruña e a comarca de Betanzos nas peaxes de Macenda e Guísamo.
A proposta de Betanzos, referendada no seu día polo Consorcio de As Mariñas, centrábase na liberación da peaxe da AP-9 en Guísamo e Macenda, para que o Goberno central negociase coa concesionaria, “como fixeron non sur de Galicia, e liberalicen, como mínimo, estes peaxes nos desplazamentos de regreso”. Sobre esa proposta, que o goberno local pretende recuperar e na que insistirá novamente, non houbo ningunha resposta positiva.
A alternativa exposta desde Betanzos pasaba porque “o Ministerio de Fomento negociase coa concesionaria a adopción de medidas que incentiven e promovan o uso dá AP-9 cara A Coruña e os concellos do seu primeiro cinto (Culleredo, Oleiros e Cambre) dende Macenda e Guísamo como alternativa a N-VI. Así, como se fixo xa noutros puntos de Galicia,  propuña a liberar de pagamento a viaxe de volta entre estas peaxes e A Coruña sempre que se realizase o mesmo día que o traxecto de ida.
O goberno local considera que a N-VI, a pesar dalgunhas melloras, polas súas características, non é un viario que poida soportar nestes momentos “a densidade de tráfico que soporta” a diario, e que aumentou debido, especialmente, á subida de tarifas da autoestrada.
O Concello afirma que é necesario que, do mesmo xeito que se fixo no sur de Galicia, se adopten medidas para que parte do tráfico que ten a N-VI poida ter outra alternativa nos seus desprazamentos á capital herculina durante todo o ano a través dá AP-9 tanto desde Macenda como desde Guísamo, e evitar así retencións e accidentes.
Denuncia
Paralelamente a esta reivindicación, o Concello acaba de presentar unha denuncia ante a Unión Europea pola exención do 95% na base impoñible do IBI a Autoestradas da Atlántico SA que se aplica de acordo a unha bonificación fiscal aprobada nunha lei de 1972 e que seguirá vixente ata 2023. Esta bonificación, sen compensación algunha por parte do Estado, choca frontalmente co mandato do artigo 9.2 da Carta Europea de Autonomía Local ao privar ás entidades locais dunha parte moi importante dos seus recursos financeiros para facer fronte ás súas competencias.
É máis, neste caso, o Concello considera que non só se lle priva senón que, en realidade, “son os veciños e veciñas de Betanzos os que asumen tal bonificación usando ou non a autoestrada”. No caso de Betanzos, a Tesourería Municipal calcula que a cantidade que deixou de percibir o Concello no últimos catro anos é de 519.429 euros. Os servizos xurídicos do Concello consideran que non pode existir unha norma xurídica que contravenga os principios dos Tratados da Unión Europea. Consideran que a exención do 95% na base impoñible do IBI xera unha diminución dos ingresos da Administración Local, e, en definitiva, unha quebra do principio de suficiencia financeira que sanciona a Carta Europea de Autonomía Local, sen que o Estado compense de ningunha outra forma aos entes locais desta exención ou diminución de ingresos para facer fronte ás súas competencias previstas na vixente Lei 7/1985, do 2 de abril, de Bases de Réxime Local.
Coa particularidade ademais, que existe unha Xurisprudencia consolidada do Tribunal Supremo que sinala que non existe obrigación do Estado en compensar ás entidades locais pola devandita exención, ou o que é o mesmo, as entidades locais non teñen Dereito a esixir ao Estado a que as compensen pola devandita exención. En definitiva, a bonificación do 95% na cota da base impoñible do Imposto sobre Bens Inmobles, sen compensación algunha por parte do Estado (quen de forma unilateral estableceuna), choca frontalmente co mandato do art. 9.2 da Carta Europea de Autonomía Local. Pero tamén choca co art. 107.1 (antigo art. 87 TCE) do Tratado da Unión Europea, ao establecerse unha axuda de Estado que é incompatible co mercado común, ao distorsionar ou ameazar con distorsionar a competencia, aparecendo unha desvantaxe para as empresas non destinatarias dunha exención de impostos, cun correlativo trato de favor cara a outros operadores económicos que ven liberados de satisfacer os impostos establecidos con carácter xeral, infrinxindo o principio de que as empresas compiten sobre a base dos seus propios esforzos.