En febreiro arrancarán as obras de reconstrucción do convento das Donas. Así quedou previsto na xuntanza de traballo que o goberno local mantivo co equipo redactor do proxecto, a dirección facultativa; os responsables de seguridade; o técnico municipal e a empresa adxudicataria.
A actuación alcanza os 372.700 euros, financiados entre a Deputación e o Concello, cunha aportación, a municipal, de máis de 200.000 euros. Con este proxecto intentarase “devolverlle vida a unha peza singular, o dereito a ser usado e entendido como espazo público de uso”, segundo explicou a alcaldesa, María Barral, ao término da xuntanza do gobernmo local. “Será unha obra singular, unha aposta deste goberno por recuperar o patrimonio para uso da veciñanza, unha construcción que será un referente polo que significa para Betanzos”, indicou o concelleiro de Infraestructuras, Diego Fernández
A proposta técnica ten como obxectivo conseguir un espazo que sexa referencia, non polo seu tamaño, senón por devolverlle o valor que a construción representou na contorna e para as xentes daquela época. Un espazo que dote de carácter ao conxunto sen alterar o volume e o revalorice, que permanece dende a orixe da construción.
O proxecto inclue uns criterios da intervención que se poden resumir en: Conservar todo aquelo que se recoñece como parte da edificación conventual e eliminación de aditamentos que co tempo se lle foron engadindo sen criterio e que se atopan ademais en ruína; Conservar testemuñas das diferentes épocas e usos que tivo o monumento; Devolverlle ao conxunto a posibilidade de uso; e completar o existente cos servizos necesarios, distinguindo claramente unha nova edificación da existente.
Os usos que a actuación proxecta para este inmoble están en relación coa poboación da contorna, adaptada ás súas necesidades. Contémplase a creación de espazos onde as actividades de lecer, estudo, exposición e convivencia, colectivas en xeral, se poidan desenvolver. O programa tradúcese na creación dun centro sociocultural, con dúas salas de uso múltiple.
Estes obxectivos se concretan en conseguir un espazo representativo na á Oeste, que se mantería: O corpo principal do conxunto, orixinariamente de dúas plantas que non chegaron a nós, proponse limpalo e deixalo como unha sala única, a dobre altura, acorde co novo uso multifuncional, fronte ao seu uso orixinal de dependencias domésticas, e nun intento, ademais, de “monumentalizar” e facer recoñecible o seu valor histórico.
Recuperar o concepto de patio: Á hora de propoñer espazos complementarios que fixeran utilizable a edificación existente e deran sentido ao restos atopados, o proxecto plantexa un patio, tal e como o conxunto tiña no orixe, e resulta propio da tipoloxía conventual ou de pazo. O patio, entendido así como interior delimitado, trata de recuperar un espazo de encontro significativo, de acceso aos distintos corpos e con capacidade para “recoller” o parque contiguo co que intenta dialogar.
Os muros que hoxe vemos seguen a ser a envolvente definidora e a imaxe do conxunto. A carón deles o patio confeccionaráse cun peche acristalado que define espazos e permite a percepción do espazo orixinal. Con esta nova confección do conxunto obteráse unha antesala, espazo de chegada (recibidor) localizada na entrada principal que tivo o Convento, co arco de acceso como elemento distintivo e referencial; unha segunda sala multifuncional complementaria; e espazos onde situar aseos, instalacións e servizos necesarios para transformar o conxunto nun centro de actividades colectivas.
En definitiva, as actuacións pasan por rehabilitar o corpo principal como espazo único, cunha única planta, obtendo un espazo amplo, de dimensións e escala acordes co uso colectivo; a integración e restauración dos muros do perímetro que se conservan; posta en valor dos arcos, como elementos singulares, e incorporación de novos espazos coa creación dun patio cunha antesala de chegada, onde se localizan os servizos, instalacións, armarios, futuros paneis informativos e calquera outro elemento que indique e invite ao uso das actividades que en cada momento se desenvolvan no conxunto, con acceso dende a rúa e dende o patio, para recoller tódolos posibles tránsitos, e dende o que se chega a todos os locais; unha sala de usos múltiples; un espazo pensado para ser utilizada como sala de reunións, de charlas, actividades lúdicas para nenos ou adultos, … definida polo muro e un peche acristalado que delimita o patio.
